Dzień wolności religijnej

Dzisiejszej soboty (6 stycznia 2018 r.) w Kościele Adwentystów Dnia Siódmego obchodzimy Dzień Wolności Religijnej. Chcemy sobie przypomnieć, czym jest i czy jest dla nas ważna. Zanim jednak odpowiemy sobie na te pytania, spójrzmy na dwa cytaty ze Słowa Bożego:

Oto Ja posyłam was jak owce między wilki, bądźcie tedy roztropni jak węże i niewinni jak gołębice. (…) albowiem będą was wydawać sądom i biczować w swoich synagogach. I z mego powodu zawiodą was przed namiestników i królów (…). A gdy was prześladować będą w jednym mieście, uciekajcie do drugiego; zaprawdę powiadam wam: Zanim zdążycie obejść miasta Izraela, Syn Człowieczy przyjdzie (Mt 10,16-18.23).

I widziałem inne zwierzę, wychodzące z ziemi, które miało dwa rogi podobne do baranich, i mówiło jak smok. (…) Ono to sprawia, że ziemia i jej mieszkańcy oddają pokłon pierwszemu zwierzęciu, którego śmiertelna rana była wygojona. (…) I zwodzi (…) namawiając mieszkańców ziemi, by postawili posąg zwierzęciu, które ma ranę od miecza, a jednak zostało przy życiu. I dano mu tchnąć ducha w posąg zwierzęcia, aby posąg zwierzęcia przemówił i sprawił, że wszyscy, którzy nie oddali pokłonu posągowi zwierzęcia, zostaną zabici. On też sprawia, że wszyscy (…) otrzymują znamię na swojej prawej ręce albo na swoim czole, i że nikt nie może kupować ani sprzedawać, jeżeli nie ma znamienia, to jest imienia zwierzęcia lub liczby jego imienia (Ap 13,11-12.14.17).

O czym tu jest mowa? O prześladowaniu wyznawców Chrystusa. O zmuszaniu ich do zachowań sprzecznych z wyznawanymi przez nich Bożymi zasadami, z ich wiarą. Takie sytuacje miały już w dziejach miejsce, w wielu regionach świata ciągle mają, a w skali globalnej jeszcze są przed nami. Ta świadomość ciemnych kart historii, teraźniejszości i proroczej przyszłości, sprawia, że jako Kościół powinniśmy doceniać tę wolność religijną, którą jeszcze mamy. A nade wszystko powinniśmy umieć ją wykorzystywać, i bronić dopóki możemy, dla nieskrępowanego głoszenia ewangelii.

Dlatego wolność religijna postrzegana jest przez adwentystów dnia siódmego jako „przyrodzone prawo człowieka, będące podwaliną wszystkich innych prawa człowieka” (Working Policy, FL 05). Zawiera w sobie prawo do „zgodnego z sumieniem posiadania, przyjmowania czy zmiany religii oraz do uzewnętrzniania i praktykowania religii indywidualnie lub z innymi przez modlitwę, udział w nabożeństwie, świadczenie, nauczanie, zachowywanie cotygodniowego dnia odpoczynku i nabożeństwa, stosownie do wymogów własnej religii i z uznaniem dla takich samych praw innych ludzi” (tamże).

Celem jej promowania i ochrony Kościół niemal od samego początku swego istnienia powołał do życia Sekretariat Spraw Publicznych i Wolności Religijnej. Sekretariat ten angażuje się w tym celu w kontakty z rządami i innymi Kościołami oraz organizacjami pozarządowymi, by działać na rzecz wolności religijnej dla wyznawców naszego Kościoła, ale także dla wszystkich ludzi. Sekretariat ten zajmuje się też monitoringiem współczesnych wydarzeń w poszukiwaniu tendencji wskazujących na wypełnianie się proroczego scenariusza „wielkiego boju” zakładającego ograniczanie wolności religijnej prowadzące do przyszłych prześladowań.

W celu ochrony tej wolności religijnej nawet obecny plan strategiczny Kościoła adwentystów
w Polsce przewiduje m.in.:

obecność w sferze publicznej, by angażować się debatę o wartościach społecznych, o wszystkim, co ma wpływ na funkcjonowanie naszego Kościoła w społeczeństwie i na sytuację chrześcijan
w Polsce;
wnoszenie, jako przyjazny Kościół, codziennego wkładu w życie społeczeństwa, choćby troszcząc się o cierpiących wskutek niedostatku sprawiedliwości czy godności;
uwzględnianie zróżnicowania polskiego społeczeństwa i angażowanie się we wszystkie aspekty kultury, w jakiej żyjemy;

Biorąc pod uwagę nakreśloną tu filozofię w zakresie spraw publicznych i wolności religijnej oraz strategię naszego Kościoła, Sekretariat Spraw Publicznych i Wolności Religijnej planuje w bieżącym roku:

W zakresie spraw publicznych

zachęcać zbory i instytucje kościelne do składania wizyt kurtuazyjnym przedstawicielom władz
i innym ważnym osobom życia publicznego (zwłaszcza w kontekście wyborów samorządowych, które wyłonią nowe władze lokalne w całym kraju);
upowszechniać w zborach ideę modlitw za nasz kraj i jego przywódców;
zachęcać do nawiązywania przyjaznych relacji międzywyznaniowych na poziomie lokalnym.

W zakresie wolności religijnej

utrzymywać kontakty z organizacjami i osobistościami zajmującymi się ochroną praw człowieka, a w tym wolności religii i przekonań;
zachęcać zbory i duchownych do lokalnego promowania idei wolności religijnej;
interweniować w najbardziej drastycznych przypadkach ograniczania i naruszania wolności religijnej;
prowadzić badania nad wolnością religijną i obecnością związków wyznaniowych w sferze publicznej;
monitorować media oraz działania władz pod względem publikowania treści godzących w wolność religijną lub naruszających zasady równouprawnienia związków wyznaniowych i w szczególnych przypadkach interweniować.

To tylko wycinek zaplanowanych działań, które nie będą miały szans powodzenia bez zrozumienia ich wagi przez cały Kościół i modlitewnego wsparcia wszystkich wiernych. Zakończę cytatem
z książki Ellen G. White pt. Posłannictwo chrześcijan, wskazującym na ścisłe powiązanie skuteczności głoszenia ewangelii z obroną wolności religijnej:

Sztandar prawdy i wolności religijnej, wzniesiony przez Założyciela Kościoła chrześcijańskiego (…) został w tym ostatnim konflikcie oddany w nasze ręce (Warszawa 1980, s. 188).

Andrzej Siciński
Sekretariat Spraw Publicznych i Wolności Religijnej